Wędrownikiem nie staje się z dnia na dzień. Jest to proces, który przychodzi w pewnym momencie naszego życia. Czasami trzeba go tylko dostrzec. Poczytać kodeks i poczuć dewizę we własnym życiu i przy okazji wykonać pewne zadania. Wędrując i mając czas praktycznie nieograniczony jak też i swobodę działania można sobie pozwolić na spokojne rozmyślania czy też rozmowy na nurtujące tematy. Zobaczyć miejsce w którym jest się potrzebnym. Poprzez wędrówkę możemy sprawdzić siebie i poczuć czym jest prawdziwe wędrowanie pokonując swój lęk przed nocnym lasem i przed zimową wędrówką albo samotnym chodzeniem po ciemnym lesie. Być wędrownikiem to nie tylko przez swoje czyny pokazywać że się nim jest. Trzeba to też czuć.
Być wędrownikiem to dla mnie szukać ścieżki swojego życia a jak już się ją odnajdzie to trzymanie się jej i kroczenie z pewnością i pewnym poczuciem swojej roli w społeczeństwie. I chęcią realizowania się w różnej formie.
A wg Ciebie kim jest wędrownik?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz